مبارزه با فقر یک مبارزه همگانی است.
✅ فقرزُدایی، رسیدگی به فقرا و تلاش برای رفع نیازِ محرومین یکی از دستورات أکید اسلام و از نکات مورد توجه رهبر معظم انقلاب است،
ایشان رفع فقر در جامعه اسلامی را صرفاً وظیفه‌ای حاکمیتی نمی‌دانند و همواره بر مشارکت آحاد مردم در این مسأله مهم تأکید داشته‌اند.
مقام معظم رهبری فرمودند: خوب است که در ماه مبارک رمضان یک رزمایش گسترده برای مواسات، همدلی و کمک مؤمنانه به نیازمندان و فقرا در جامعه شکل بگیرد و برای اثبات ارادتمان به امام زمان(عج) صحنه‌ها و جلوه‌هایی از جامعه مهدوی را که جامعه‌ای همراه با قسط، عدل، عزّت، علم، برادری و همیاری است، به‌وجود آوریم.
آیت‌الله خامنه‌ای در سالهای قبل نیز اینطور به این موضوع اشاره فرمودند: علاج فقر در جامعه فقط یک وظیفه حکومتی نیست، مردم نیز در این موضوع نقشی مهم بر عهده دارند،
علاج فقر به شکل اصولی در هر جامعه‌ای، از راه استقرار عدالت اجتماعی و نظام عادلانه در محیط جامعه است، این یک وظیفه دولتی و حکومتی است؛ اما مردم هم به نوبه خود وظیفه سنگینی بر دوش دارند، اجرای برنامه‌های اجتماعی فقط در بلندمدّت و میان‌مدّت و به تدریج امکان‌پذیر است؛ اما نمی‌شود منتظر ماند تا برنامه‌های اجتماعی به ثمر برسد و شاهد محرومیت محرومان و فقر گرسنگان در جامعه بود، این وظیفه خودِ مردم و همه کسانی است که میتوانند در این راه تلاش کنند.
بنابراین مبارزه با فقر یک مبارزه همگانی است: «الّلهم اغن کلّ فقیر الّلهم اشبع کلّ جائع الّلهم اکس کلّ عریان» این دعا فقط برای خواندن نیست؛ برای این است که همه خود را برای مبارزه با فقر و مجاهدت در راه ستردن غبار محرومیت از چهره محرومان و مستضعفان موظّف بدانند، این مبارزه، یک وظیفه همگانی است، در آیات قرآن می‌خوانیم: «أرایت الّذی یکذّب بالدّین فذلک الّذی یدعّ الیتیم و لایحضّ علی طعام المسکین».
یکی از نشانه‌های تکذیبِ دین این است که انسان در مقابل فقر فقیران و محرومان بی‌تفاوت باشد و احساس مسئولیت نکند.
در آموزه‌های اسلامی کمک به فقرا یک حُکم الهی است: کمک به فقرا یک حکم الهی است؛ یعنی در حکومت حق هم باز یک جای خالی برای کمک به سائل و محروم باقی می‌ماند؛ «و فی اموالهم حق للسائل و المحروم» و سیره ائمه در این زمینه الگویی روشن پیش‌روی ما قرار داده است: امیرالمومنین(علیه‌السلام) در تمام زمانیکه قدرت، حکومت و سلطه‌ای که خدای متعال در اختیارش گذاشت، به فکر ضعیف‌ترین افراد جامعه بود، به خانه فقیر سر می‌زند و در دهان بچه یتیم با دست خودش، غذا می‌گذارد.
